بررسی وتحلیل تحمیدیه در نهج البلاغه

چکیده تحمید مصدر باب تفعیل از واژه ی حمد گرفته شده وبه معنی بسیار حمد کردن است و وقتی گفته شود:حمّدتحمیداًیعنی بسیار ستایش کردو دراصطلاح، عبارت است از مقدمه ای که درجهت ستایش خدا و برشمردن نعمات و صفات او آورده می شود. حمدبه عنوان ریشه ی تحمید، واژه ای است که دارای بار معنوی واعتقادی درمیان مسلمین می باشد، و بدون احتساب مشتقات آن چهل باردر قرآن به کار رفته است، آغاز شدن سوره های حمد ، کهف وفاطر با حمد خدا دلیلی بر اهمیت این واژه در حوزه ی دینی است. در اهمیت بیشتر این واژه همین بس اگر خطیبی توانا خطبه ی خود راباحمد آغاز نمی کرد خطبه اش را ابتر می دانستند. امام علی( ع) تمام خطبه هایش راباحمد آغازنموده، و در شصت خطبه بعد ازحمد، دلیل حمدش رابیان کرده است. این پایان نامه درچهار فصل کلی تحت عنوان: فصل اول (کلیات)؛ فصل دوم) عظمت خداوند؛ باتوجه به ذات و صفات وافعال(؛ فصل سوم ) حمد خداوند به دلیل بخشش و عطائی که از بندگانش دریغ نکرده( ؛ فصل چهارم ) حمد خداوند به دلیل توجه خاصی که به هدایت انسان بعد از دادن نعمت داشته و هم چنین تمجید نمودن از انسان ساعی وتلاشگر در راه عبودیت و بندگیش( ؛ طراحی شده است و با تکیه برکلام امام علی ( ع) در کتاب ارزشمند نهج البلاغه و با بهره گیری از شرح های مربوطه وتفسیرهای قرآنی به روش توصیفی – تحلیلی مورد بررسی کامل قرارمی گیرد. درکل این نتیجه حاصل شدکه امام ( ع)به دلیل عظمت، بخشش و عطاء، ریزش نعمت ها ( که همان امور معنوی وامر هدایت است) و نادیده نگرفتن تلاش بندگانش خداوند را حمدنموده است.